Verlegen maakt
iemand
op zijn mooist, siert
hem
van binnen
Verstrikt in
aarzelingen
houdt hij het
schichtig
voor gezien
Trilt hij van twijfel
of
is het inspanning
zijn
hand niet te laten
vangen
door gebaar, zijn mond
door woord?
Door afwezigheid
schittert hij
even
Dan kiest hij opnieuw
zijn naam
en stelt zich
handenschuddend voor.
Hoe
zwaar is taal, wat weegt een woord?
‘Wilt
u het halfom of mager?’
‘Mag
‘t ietsje meer zijn?’ vraagt de slager,
‘aan
een stukje of in plakjes?’
De
groenteboer denkt even na.
‘Geschrapt?’
vraagt hij, ‘of liefst panklaar?
Het
zit afgepast in zakjes,
hoeveel
wilt u? Zeg het maar.’
De
krantenjongen op zijn fiets
zegt:
‘Maandag weegt taal bijna niets,
maar
die weekendbijlagen,
dan
is de taal haast niet te dragen.’
Wat
weegt een woord, hoe zwaar is taal?
‘Ik
weet het niet,’ verzucht de dichter,
‘maar
als mijn gedicht gemaakt is,
voel
ik me wel stukken lichter.’
In dromen staan dingen geschreven
en
andere dingen gedrukt,
die
in het eenvoudige leven
mij
nooit zijn gelukt...
(nogmaals)
