zoals - Judith Herzberg

Zoals je soms een kamer ingaat, niet weet waarvoor,
en dan terug moet langs het spoor van je bedoeling,
zoals je zonder tasten snel iets uit de kast pakt
en pas als je het hebt, weet wat het was,
zoals je soms een pakje ergens heen brengt
en, bij het weggaan, steeds weer denkt, schrikt,
dat je te licht bent, zoals je je, wachtend,
minutenlang hevig verlieft in elk nieuw mens
maar toch het meeste wachtend bent,
zoals je weet: ik ken het hier, maar niet waar het om ging
en je een geur te binnen schiet bij wijze van
herinnering, zoals je weet bij wie je op alert
en bij wie niet, bij wie je kan gaan liggen,
zo, denk ik, denken dieren, kennen dieren de weg.

eeuwigheid - Bart Moeyaert

Er zijn plekken
waar ik zonder glimlach
niet meer langs kan.
Ooit is daar een grap
verteld, een kus geroofd,
iets voor het eerst gedacht.
Ter hoogte van mijn oor,
bijvoorbeeld,
heb jij me op een nacht
beloofd dat eeuwigheid
een leugen is, maar dat het
daarom tussen ons niet
minder lang gaat duren.
Meer woorden waren er
niet nodig – een mond
spreekt van zichzelf al mooi
en huid heeft een geheugen.
Jij blijft mijn hals, mijn navel,
mijn holte van mijn knie
voor altijd bij.
Zonder glimlach kan ik
aan geen plek voorbij.

one for the road - Herman de Coninck

Met de vlotheid van nog een laatste glas, even
nog, en eentje om het af te leren,
en één om de gevolgen van drankmisbruik te bestuderen,
en wie heeft me verdomme dat allerlaatste glas gegeven,
goed, dat is dan one for the road –
zo moet je dan ook afscheid nemen van dit leven
en blijven hangen één jaar, twee jaar, zeven
jaar, en dan pas ga je dood.
Want nu al ben je met sterven bezig,
’s avonds toch. Met voorbijgaan.
Alles is er nog, maar is tegelijkertijd afwezig
alsof je het tien jaar later zit te lezen
in een trilogie. En ook niemand wezen
heb je al in elkaars armen gedaan.